Miód leśny

Lecznicze działania miodu leśnego są dobrze znane. Pamiętajmy, że nieoficjalna klasyfikacja miodów jest bogata i urozmaicona. Miody można podzielić w zależności od źródła, konsystencji, barwy, czasu i miejsca zbioru oraz sposobu pozyskiwania. Pszczelarze często też określają pozyskany miód według położenia pasieki. Można je podzielić na wielokwiatowe i jednokwiatowe. Miód otrzymuje miano jednokwiatowego, jeśli przynajmniej połowa nektaru, z którego powstał, pochodzi z jednego typu kwiatu. Miody można podzielić także na nektarowe, spadziowe i nektarowo-spadziowe, czyli mieszane. Jednym z miodów nektarowo-spadziowych jest właśnie miód leśny. Określany jest mianem „dwa w jednym”, ponieważ łączy w sobie właściwości lecznicze miodów nektarowych ze zwiększoną aktywnością antybiotyczną miodów spadziowych. Powstaje on z nektaru roślin miododajnych i spadzi iglastej bądź liściastej. Są one zbierane przez pszczoły w tym samym czasie. Zaliczany do miodów uniwersalnych – miód leśny – stosowany jest przede wszystkim w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego. Łączy on w sobie działania lecznicze miodów nektarowych i właściwości zdrowotne miodów spadziowych. Można go stosować przy infekcjach górnych dróg oddechowych. Dzięki wysokiej zawartości enzymów działa bakteriobójczo, pomaga w leczeniu chorób skóry, a jego długotrwałe stosowanie podnosi odporność i ogólną kondycję organizmu. Wzmacnia także układ nerwowy i korzystnie wpływa na poprawę samopoczucia. Stosowany jest w schorzeniach serca i układu krążenia. Ponadto zmniejsza szkodliwe działanie używek, takich jak kawa, herbata czy alkohol. Ciekawy jest fakt, że miód leśny ma zdolność blokowania ołowiu. Zaleca się go też osobom pracującym przy komputerze. Miód ten pomaga zwalczyć zaburzenia trawienia. Warto pamiętać, że miód jest doskonałym i bardzo zdrowym środkiem słodzącym. Można go zatem dodawać do napojów, kawy, herbaty czy kakao. Może być również składnikiem wypieków i deserów. Coraz częściej dodaje się go do dań mięsnych i sosów.